Een begin gemaakt...

[Mihaela]

Ik vind heel interessant om verder op te borduren op het onderwerp: emoties, en de invloed van gebeurtenissen uit het verleden, op mijn leven.
Wat voor mij dubbel voelt is dat ik me eigenlijk gedeeltelijk vrij van voel. Alsnog, zie ik in mijn gedrag nog invloeden, en gevolgen van wat ooit gebeurd is.
Ik ben me er van bewust dat als ik over het verleden heb, ik een verhaal naar boven haal.
Zolang als de behoefte aanwezig is om daar over te hebben, zit ik blijkbaar nog in gevangen.
Als ik geforceerd een houding aanneem alsof er niets meer speelt, voelt voor mij ook niet goed.
Als ik erover heb voelt voor mij als oude koeien uit de sloot halen, als ik niet over heb voelt alsof ik mezelf anders voor doe.

Ik voel me vaak kwetsbaar, en juist door wat ooit in mijn leven zich voorgedaan heeft, en door de keuze om dat te onderzoeken, kijk ik anders naar het leven.

[arwen]

Dat wat gebeurd is, maakt deel uit van je leven.
Het heeft gemaakt hoe en wie je nu bent.
Dit mag er toch gewoon zijn?

Het kan toch bijna niet anders dat het verleden voelbaar en zichtbaar is in het heden.
Een plantje in de schaduw toont/leeft heel anders dan een zelfde plantje in de volle zon...
Alsof het twee totaal verschillende soorten zijn.

Of bedoel je het anders?
Of wil je misschien liever eerst even geen reactie op dit topic?
Dan mijn excuses als ik voor mijn beurt spreek.

[Mihaela]

Dat wat gebeurd is, maakt deel uit van je leven.
Het heeft gemaakt hoe en wie je nu bent.
Dit mag er toch gewoon zijn?

Het kan toch bijna niet anders dat het verleden voelbaar en zichtbaar is in het heden.
Een plantje in de schaduw toont/leeft heel anders dan een zelfde plantje in de volle zon...
Alsof het twee totaal verschillende soorten zijn.

Of bedoel je het anders?
Of wil je misschien liever eerst even geen reactie op dit topic?
Dan mijn excuses als ik voor mijn beurt spreek.

Klopt wat je zegt Arwen. Mooi omschreven.
Je reactie is op dit topic, vind je zeker niet voor je beurt spreken.

[Mihaela]

Een plantje in de schaduw toont/leeft heel anders dan een zelfde plantje in de volle zon...
Alsof het twee totaal verschillende soorten zijn.

.

en toch meen ik dat een mens van het vermogen tot volledig herstel beschikt.
Zeker zijn er eigenschappen, en karaktertrekken, die door het verleden gevormd zijn, en mogelijk altijd zo zullen blijven.
Ze zeggen ook dat de menselijke cel continue en opnieuw vervangen wordt. In wezen kan ik morgen een totaal een ander mens zijn dan vandaag.
Als ik stop te geloven dat ik het verleden ben, tot in de diepste van mijn wezen, ziet er de wereld toch anders uit lijk me...

Het gevoel van veiligheid, die in de kern nu gestoord voelt, kan volledig hersteld worden dus.

[arwen]

Ik begrijp wat je bedoelt Mihaela.
Ik hoop ook van harte dat het zo werkt.
Maar ik heb hier sterke twijfels bij.

Er is een verschil tussen geloven dat je het verleden bent en zien dat wat er is geweest sporen laat zien op dat wat er is.
Maar misschien begrijp ik je niet helemaal goed.

[Mihaela]

Ik begrijp wat je bedoelt Mihaela.
Ik hoop ook van harte dat het zo werkt.
Maar ik heb hier sterke twijfels bij.

Er is een verschil tussen geloven dat je het verleden bent en zien dat wat er is geweest sporen laat zien op dat wat er is.
Maar misschien begrijp ik je niet helemaal goed.

Bij mij is het geloof niet meer dat ik mijn verleden ben. Het is wel heel veel jaren geweest, bijna mijn hele leven. Nu ben me ervan bewust dat de sporen aanwezig zijn, maar ook van het feit dat ik mijn verleden niet ben.
Of de sporen, die wel hinderlijk zijn, verzacht kunnen worden, stel ik me voor open.

[arwen]

Dat is mooi Mihaela, meer dan dit kan misschien ook niet...

Is het openstellen voor verdere verzachting van 'littekens' ook een vorm van aanvaarden van hetgeen er is en dat wat op je pad komt?

[Mihaela]

Dat is mooi Mihaela, meer dan dit kan misschien ook niet...

Is het openstellen voor verdere verzachting van 'littekens' ook een vorm van aanvaarden van hetgeen er is en dat wat op je pad komt?

In theorie wel. In de praktijk 'stribbel' ik nog steeds tegen, al ga ik steeds minder krampachtig mee om.
Eigenlijk klopt niet wat ik schreef, ik ga nog steeds krampachtig mee om, maar ik laat steeds sneller los.
Het is dubbel...

..kom ik te dichtbij als ik vraag hoe bij jou gaat?

[arwen]

Dat mag je natuurlijk vragen.

De littekens zijn er, daar ben ik me van bewust.
Som heb ik er last van, en soms lukt het wel om ermee te leven.
Eigenlijk is het altijd zoeken naar mogelijkheden binnen de beperkingen.
Ik heb geen verwachting dat het beter zal worden dan dit en daar mag ik het mee doen...
Verder probeer ik vooral te kijken naar dingen die wel lukken.
Eigenlijk houdt het me niet zo bezig op dit moment.
De (mantel) zorgen nemen me bijna volledig in beslag.

[Mihaela]

Dat mag je natuurlijk vragen.

De littekens zijn er, daar ben ik me van bewust.
Som heb ik er last van, en soms lukt het wel om ermee te leven.
Eigenlijk is het altijd zoeken naar mogelijkheden binnen de beperkingen.
Ik heb geen verwachting dat het beter zal worden dan dit en daar mag ik het mee doen...
Verder probeer ik vooral te kijken naar dingen die wel lukken.
Eigenlijk houdt het me niet zo bezig op dit moment.
De (mantel) zorgen nemen me bijna volledig in beslag.

Dank voor je antwoord Arwen.